"Choruje ktoś wśród was? Niech wezwie kapłanów Kościoła i niech modlą się nad nim namaszczając go olejem w imię Pańskie. Modlitwa płynąca z wiary wybawi chorego i ulży mu Pan. A jeśliby był w grzechach, będą mu odpuszczone" (Jk 5,14-15)
Sakrament namaszczenia chorych przeznaczony jest specjalnie dla tych, którzy potrzebują umocnienia w czasie choroby, gdy cierpią lub są w niebezpieczeństwie śmierci. Jest to ten z siedmiu sakramentów, który może być udzielany więcej niż jeden raz. To Sobór Trydencki objaśnił jakie są główne cele i skutki przystąpienia do tego sakramentu. Istota namaszczenia chorych to łaska Ducha Świętego. Namaszczenie usuwa winy i pozostałości grzechu, wzmacnia duszę chorego, wzbudza zaufanie w Boże miłosierdzie. Chory obdarzony pokojem i odwagą lepiej znosi trudy choroby, pokonuje lęk przed śmiercią oraz pokusy złego ducha. Jego dusza zostaje uzdrowiona i, jeżeli jest taka wola Boża, uzdrowione zostaje również jego ciało. Pamiętajmy, że, mimo że namaszczenia chorych może udzielić tylko kapłan - rodzina i osoby, które opiekują się chorym powinni pokrzepiać go słowami wiary, wspólnie modlić się oraz zachęcać chorego do połączenia się z Panem w modlitwie.
Niezbędne informacje dla chcących przyjąć sakrament namaszczenia chorych.
1. O udzielenie sakramentu możemy prosić kapłana o każdej porze dnia i nocy.
2. Miejscem udzielenia sakramentu jest aktualne miejsce, w którym przebywa chory.
3. Zazwyczaj o udzielenie sakramentu prosi rodzina chorego. Jest to jej obowiązek.
4. Do sakramentu należy przygotować stół z białym obrusem, krzyż, świecę, waciki, wodę do popicia dla chorego.
5. W modlitwie powinni uczestniczyć wszyscy domownicy.
Kiedy kapłan udziela sakramentu namaszczenia chorych:
1. Podczas przewlekłej choroby.
2. Osobom w starszym wieku.
3. Przed operacją medyczną.
4. Osobom nieprzytomnym lub psychicznie chorym - gdy istnieje przypuszczenie, że mogliby chcieć przyjąć sakrament namaszczenia.